page page

دوره بحران مذهب شیعه امامیه، از سال 260 هجری، 881 میلادی آغاز شد، یعنی از سال فوت امام حسن عسگری امام یازدهم شیعیان به بعد را دوره بحران مذهب قطعیه اثنی عشریه باید دانست. زیرا دراین دوران پر مخاطره،  دشمنان این مذهب از یک سو و خلیفه عباسی از سوی دیگر برای بر چیدن بساط امامیه کمال تلاش خود را بکار برده و از هیچگونه آزار و سخت گیری  در مورد آنان خود داری نمی‌کردند.(1) امری که بیشتر از همه کار را برای شیعیان مشکل کرده بود وفات امام یازدهم و به ظاهر، نماندن فرزندی از اوبود.(2)